مقایسه سطح مشارکت اجتماعی سالمندان استفاده کننده از وسایل کمک تحرکی با سالمندان بدون وسیله کمک تحرکی

اهداف مشارکت اجتماعی از اجزای مهم سلامت در فرایند سالمندی و به عنوان بخشی از زندگی و یکی از اجزای کلیدی عملکرد به شمار می رود که باعث بهبود سلامت فیزیکی و روانی سالمندان می شود. این احتمال وجود دارد که استفاده از وسیله کمک تحرکی روی مشارکت اجتماعی سالمندان تأثیر گذارد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه وضعیت مشارکت اجتماعی سالمندان دارای وسیله کمک تحرکی با سالمندان بدون وسیله کمک تحرکی در شهر تهران است.  مواد و روش ها در این پژوهش مقطعی، سالمندان بدون وسیله کمک تحرکی با سالمندانی که از وسیله کمک تحرکی استفاده می کنند، از نظر سطح مشارکت اجتماعی مقایسه شدند. 79 سالمند (39 زن و 40مرد)60 سال و بالاتر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و پرسشنامه های عادات زندگی، ارزیابی مختصر شناختی و پرسشنامه اطلاعات فردی را تکمیل شدند. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات برای داده های پیوسته دارای توزیع طبیعی از آزمون های تی و آنوا و برای داده های گسسته یا با توزیع غیرطبیعی از آزمون های کروسکال والیس و من-ویتنی استفاده گردید.  یافته ها براساس نتایج تحقیق، سالمندانی که از وسیله کمک تحرکی استفاده می کردند، مشارکت اجتماعی کمتری در مقایسه با سالمندان بدون وسیله کمک تحرکی داشتند (p<0/05). سالمندان گروه سنی 74-60 سال سطح مشارکت اجتماعی بالاتری نسبت به گروه سالمندان 89-75 سال داشتند (p<0/05). از نظر جنسیت و وضعیت تأهل بین سالمندان استفاده کننده از وسیله کمک تحرکی و بدون وسیله کمک تحرکی تفاوتی از نظر سطح مشارکت اجتماعی دیده نشد (p<0/05).  نتیجه گیری نوع وسیله کمک تحرکی روی مشارکت اجتماعی سالمندان تأثیر می گذارد.  نتایج نشان می دهد  سالمندان با توانایی فیزیکی بالاتر، مشارکت بهتری دارند. سالمندان دارای وسیله کمک تحرکی برای مشارکت با محدودیت هایی در جامعه روبه رو هستند که لازم است گروه توانبخشی به بهبود مشارکت فرد در جامعه توجه بیشتری نمایند.